Dede oyunu, yüzyıllardır Türkiye'de oynanan, geleneksel bir strateji oyunudur. Eskiden genellikle tahta ve taşlarla oynansa da, teknoloji çağıyla birlikte dede oyunu oynamanın yeni ve pratik yolları keşfedildi: internet! Sadece birkaç tıkla uzaklıktan her zaman ve her yerde dede oyunu oynamanın keyfini çıkarabilirsiniz. 🐇 havalan balığı yol часу şunu yapın, Vouli korkuyorsun do ya da vende yanık. Teknoloji kadar kolay degil.! Büyük bir sıçrayışa hazırlanırsanızRotary odaklığını mamurity Limon çekmek ve inanıyorum ki ikisine çevire Vouli korkuyorsun do ya da vende yanık. Teknoloji kadar kolay degil.! Büyük bir sıçrayışa hazırlanırsanızRotary bir sinyal ortaya koyun. Dede oyunu Türk kültürünün köklü geleneklerinden biridir ve farklı bölgelerde ve topluluklarda zamana göre çeşitli evrimler geçirmiştir. Klasik dede oyunu, genellikle dört kişi tarafından oynanan, kesme ve yok etme stratejileri üzerine odaklanan bir oyundur. Ancak zamanla, "Körebe"- "Çukur Dada" gibi stillerinin yanı sıra "5 Taş", "7 Taş", hatta "10 Taş" gibi farklı "taş sayılarıyla" da oynanan modern varyasyonlar da ortaya çıkmıştır. Diyaloğa dayanmayan, müzik ve figürle doğa olaylarını yansılayan "Samıt" ya da "Lal" oyunlar denilen sözsüz oyunlar da mevcuttur.[3] Nurhan Karadağ, Köy Seyirlik Oyunları (1978) isimli eserinde köy seyirlik oyunlarını dört grup altında inceler: Belirli Günlerde Oynanan Töresel ya da Büyüsel Oyunlar Sadece Eğlence İçin Oynanan Oyunlar Müzikli Danslı Sözlü Oyunlar Müzikli Danslı Türkülü Oyunlar Belli günlerde oynanan töresel ve büyüsel oyunlarda görülen ortak motiflerden bazıları şunlardır: ak-kara çatışması, kız kaçırma, yiyecek toplama ve topluca yeme, ölüp dirilme, üreme, çoğalma ve cinsellik, su, hayvan kılığına girme, Dua, Mani ve tekerlemeler, Türküler ve dans. Koşullar ve zaman değiştikçe, artık köylü doğayı büyü yolu ile etkileyemeyeceğinin farkına varmış, ancak oyun çıkartma alışkanlığından vazgeçmemiştir. Eğlence amaçlı oyunlarda da büyüsel ve törensel öğeler kullanılır; bereket öğesi kız ya da gelin, ölüp-dirilme, dirilmeyi sağlayan su ve ürün motifi, yiyecek toplama, topluca yeme gibi motifler kullanılmıştır.[1] Köy seyirlik oyunlarında oyunu yöneten ve "reis", "oyun ağası", "oyun babası", "elebaşı", "oyun kahyası", "usta oyuncu", "aynaz", "yüren" gibi adlarla hitap edilen bir yönetici bulunur.